سلام خیلی خوبه ولی منم یه طور دیگه این اصلها رو تو زندگیم پیاده کردم.با کمک یه دوست خوب و کوچولو به که رویه شونه راستم اونو حسش می کنم و اون فقط یه کبوتر هستش.که هر روز ازش می پرسم آیا امروز من رفتنیم؟ و اون تا صبح روز بعد منو به انتظار می گذاره تا دوباره اینو ازش بپرسم.خوبی این سوال کردن اینه که همیشه من بدونم که هیچی نیستم و نباید مغرور بشم و بدونم که شاید یه همین امروز رو وقت دارم و این باعث میشه که من اون روزم رو خوب برخورد بکنم البته بعضی روزا یادم میره که این کبوتر رو رویه شونه ام دارم ولی خوبه که همه این کبوتر رویه شونه اشون داشته باشن امتحان کنین و تاثیرشو تو زندگی ببینن........موفق باشین
   

  از :    من ليلا! كو مجنون؟
  آ درس پست الکترونيکي :  haalaa@haalaa.com
  آدرس وب :      http://leila-k.persianblog.com
  زمان :       پنج شنبه  3  مهر ماه  1382  ساعت 6:31  بعد از ظهر     به وقت تهران