درود بر زيبا
   
   
    شنيدين که می گن شتر مرغ هنگام خطر سرش رو زير خاک می کنه يا می گن فلانی سرش رو مثل کبک تو برف کرده!
    ِمثل کبک سرش را زير برف کرده است : گمان کند که عيب های او را نبينند. گويند کبک سر زير برف کند و چون در آن حال کسی را نبيند پندارد که ديگران نيز او را نبينند . ( امثال و حکم دهخدا )
    چرا کبک و شترمرغ نتونستن بياموزند که اين طور نيست که چون اونها ديگران رو نمی بينند، ديگران هم اونها رو نمی بينند. می تونه دو دليل داشته باشه؛ يا در اين حالت شکار شدند و از بين رفتن و نياموختن که آموخته هاشون به نسل بعدشون منتقل بشه. يا جان سالم بدر بردن که باز فکر کردن که کارشون نتيجه بخش هست و همين روش به نسل بعدشون منتقل شده.
    البته شايد بشه به روش دکتر اسکينر بهشون آموزش داد. دکتر اسکينر روش شرطی کردن رو ارائه داده که در يادگيری، کاربرد بسياری داره. دستگاهی که اسکينر ساخته به اين صورت هست که قفسی برای موش آماده شده و اهرمی در اون قرار داره . اگه موش به طور تصادفی اون اهرم رو فشار بده به طور اتوماتيک يک تکه غذا به داخل قفس انداخته می شه. يک موش که قبلن در چنين قفسی نبوده در اين قفس قرار داده می شه. موش داخل قفس می چرخه و به همه جا سرک می کشه. به طور تصادفی اهرم رو فشار می ده و غذا دريافت می کنه. بعد از چند بار فشار تصادفی اهرم ، رابطه بين غذا و اهرم رو درک می کنه و زود زود اهرم رو برای دريافت غذا فشار می ده. اين يعنی يادگيری از طريق تقويت که توسط اسکينر ارائه شده. اينجا چند تعريف رو هم بيان می کنم؛ روش تقويت مثبت يعنی دادن چيزی خوشايند بعد از انجام عمل درست و تقويت منفی يعنی حذف عامل ناخوشايند بعد از انجام عمل درست. تنبيه مثبت يعنی ارائه چيزی ناخوشايند در قبال انجام عمل نادرست و تنبيه منفی يعنی حذف چيز خوشايند در قبال انجام عمل نادرست.
    در مورد کبک ها به نظر می رسه که يک عمل نادرست براشون جا افتاده که شايد بشه از طريق تنبيه مثبت يعنی ارائه يک چيز ناخوشايند اين عمل رو بازداری کرد. شايد هم اسکينر بتونه با تقويت مثبت کاری انجام بده چون اسکينر با تنبيه ميونهء خوبی نداشته.
    برای ارائه تنبيه مثبت برای يادگيری می شه چند تا کبک رو در محيطی نگهداری کرد و بعضی وقت ها بهشون نزديک شد و هنگامی که احساس خطر کردند و سرشون رو زير برف يا خاک فرو بردند بهشون ضربه ای وارد کرد که مجبور بشند بدوند(هرچه که مرا نابود نکند قوی ترم می کند). شايد بعد از چندين بار متوجه بشند که روش سر زير برف بردن فايده ای نداره و لازمه که هنگام خطر بدوند. بعد از چند نسل از اين کبک ها، ديگه روش سر زير برف بردن رو به کار نخواهند گرفت.
   
    حالا می خوام به موضوع اصلی بپردازم. وقتی من از ذهن قوی زن صحبت می کنم و در ادامه از استفاده نادرست از اين ذهن که در مقاله زن سالاری و يک مقاله قديمی بهش اشاره کردم می نويسم دوستانی می پرسند که منظور من از استفاده نادرست از اين ذهن قوی دقيقن چی هست. اينجا اين رو يادآوری کنم که بسياری از مطالب من در دنباله هم هست و بسياری هم که در ظاهر با هم مرتبط نيستند چون نگرش من رو نشون می دن می تونن برای درک بهتر مطالب ديگه مفيد باشند. دوستان بسياری سوال هايی می پرسند که در مطالبم بهشون پاسخ گفتم و يا اظهار می کنند که چرا دير به دير می نویسی؟ که در جواب می گم همه نوشته هام رو خوندين که منتظر مطلب جديد هستين؟
    در اين مقاله می خواستم که تا حدودی روش رفتاری زنان در ايران رو توضيح بدم تا شايد بتونه راه گشا باشه. اول ربطش رو با اول مقاله بنويسم. اغلب زنان ايران فکر می کنند که چون خودشون نمی بينند طرفشون هم نمی تونه ببینه ( مثل کبک ). حالا سوال پيش می یاد که من که گفتم ذهن زن قوی هست حالا چطور می گم که خيلی چيزها رو نمی تونن ببينند. ذهن زن قوی هست اما برای استفاده از اين ذهن بايد آموزش ديد. در هر زمينه ای که آموزش ببينند خوب عمل می کنند. درک ، نگرش ، ديدن هم آموزش لازم دارن. يک زمانی بود که می گفتند مردها ما رو محدود کردن و به اين دليل هست که ما آموزش خوب نداريم در نتيجه اگر هم خوب عمل نمی کنيم تقصير مردهاست. در زمان حاضر امکانات برای زن ها بيشتر از مردهاست ، قبولی دخترها در دانشگاه هم که بيشتر از پسرهاست اما هيچ تفاوتی در رفتار دخترها ديده نمی شود. اين موضوع به هيچ عنوان به امکانات و آموزش و قوانين مربوط نمی شود. اين موضوع به فرهنگ جامعه ما که از خانواده ها ناشی می شه مربوط می شه. قشر کمی که فهيم هستند مورد صحبت نيست. مورد صحبت اکثريت زنان جامعه ماست. بله شايد مادربزرگی بوده که بسيار فهميده بوده و درک متقابل داشته ، شايد الان هم زنانی هستند که درست عمل می کنند اما اکثريت زنان ، در نگرش و در نتيجه در رفتار و عملکرد مشکل دارند و ارتباط ها با جنس مخالف رضايت بخش نيست.
    اينکه اشاره کردم که اگر آموزش ببينند خوب عمل می کنند؛ برای آرايش کردن وقت صرف می کنند و بسيار خوب می آموزند و بسيار خوب عمل می کنند اما نمی دانند که جلب اوليه جنس مخالف را انجام خواهند داد اما ادامه را چه خواهند کرد؟
    زنان در ايران لوس شدند، چون هر کاری که می کنند مردان برای جلب نظرشون نازشون رو می کشند. اين موضوع تا وقتی ادامه پيدا می کنه که مرد خسته بشه. مرد در اکثر موارد مشکلات رفتاری زن رو ناديده می گيره و به ارتباط و لذت ارتباط اهميت مي ده و اميدوار هم هست که شايد به مرور رفتارهای زن بهبود پيدا کنه و ارتباط درونی بهتری رو برقرار کنند، اما از اونجاييکه زن مورد مهر قرار می گيره فکر می کنه که درست رفتار می کنه و وقتی مرد، ديگه خسته می شه و تحملش تموم می شه و زن رو رها می کنه، زن فکر می کنه که مرد استفاده اش رو کرده و اون رو رها کرده و فکر نمی کنه که مشکلی وجود داره و مردها رو مقصر می دونه و در ضمن چون مردان بسيار ديگری هستند که هنوز نمی شناسنش و نازش رو می کشند باز مشکل رو از مرد قبلی می دونه و سعی نمی کنه که در خودش تغييری بده و ارتباطش رو بهينه کرده و حفظ کنه. حال اگه مرد به خاطر بهينه کردن و حفظ ارتباط شروع کنه به انتقاد، زن فکر می کنه که از چشم مرد افتاده يا پای يکی ديگه در ميونه. مرد هرچی که سعی می کنه نتيجه عکس می گيره. چرا؟ چون زن سعی نمی کنه خودش رو تغيير بده. به خودش نگاه نمی کنه. اگه هم مشکلات خودش رو ببينه باز به خاطر نبود آموزش صحيح با مرد همدل نمی شه و رفتار درست رو در پيش نمی گيره. در عوض چه کار می کنه؟ شروع می کنه به رفتارهای عشوه گرانه برای جلب مرد. چون می دونه که مرد با اين روش ها تسليم میشه. با لمس تصادفی مرد، با آرايش، نشان دادن بيشتر برجستگی های خود، مرد رو به سمت خودش جلب می کنه. اين همون روش کبک هست. مشکلات خودش رو نمی بينه فکر می کنه ديگران هم نمی بينند. پس سعی می کنه از روش تحريک استفاده کنه. در مورد کبک نوشتم که دو دليل باعث ادامه اين روش در کبک ها شده. يا نابود شدند يا جواب گرفتند. در مورد زن هر دو با هم اتفاق می افته ؛ يعنی هم جواب می گيرند هم نابود می شند. جواب می گيرند به اين صورت که مردان به ناز کشيدن ادامه می دن و نابود می شند به اين معنا که زن در ديد مرد به يک وسيله سکس تبديل می شه (نه يک همدم و همسر) که اين به معنای نابودی زن هست. اين روش سطح پايين چندبار در مورد يک مرد ممکنه جواب بده؟ در هر بار که مشکلی پيش می ياد و مرد ناراحت می شه و از زن انتقاد می کنه و زن به جای ريشه يابی رفتار و تصحيح رفتار اصلی، عشوه گری پنهان رو در پيش می گيره، مرد منتظر می مونه. بعد از مدتی که مرد کم کم آروم می شه، هنوز اتفاقی در رفتار زن رخ نداده. مرد به اين نتيجه می رسه که اتفاقی رخ نخواهد داد و لازم هست که خودش با ناراحتی خودش کنار بياد و به عشوه های زن پاسخ می ده و ارتباط از نو در ظاهر خوب می شه. اما در ظاهر. به خاطر اينکه مشکل رفع نشده فقط کنار گذاشته شده. اين ارتباط تا کی دوام می ياره؟ به آستانه تحمل طرفين بستگی داره. مرد چند تا از اين مشکلات رو در خودش می تونه حبس کنه؟ زن در چند بار می تونه به عشوه گری ادامه بده و به لجبازی نيافته؟ اينکه اگر زن تلاش در آموزش خود برای تغيير رفتار اصلی انجام نده مرد در چندمين بار به انزجار دچار می شه و ديگه عشوه گری اثر نمی کنه و ترک رو پيشه می کنه. بعد از انزجار حتا ديگه هنگام سکس هم اون رفتارهای نادرست زن جلوی چشمش مياد و سکس هم حالت روحانی خودش رو براش از دست می ده و به يک عمل مکانيکی تبديل می شه. اما زن اگر خسته بشه عشوه گری رو هم کنار می زاره و به جای درک مشکل، مقابله به مثل می کنه و ناراحتی مرد رو با ناراحتی پاسخ می ده که باز به شکست ارتباط می انجامه که همه اين موارد در جامعه ما بسيار ديده می شه . مگه ارتباط رو برای چی ايجاد کرديم؟ می خواهيم به کجا برسيم؟ چرا برای حفظ ارتباط تلاشی نمی کنيم؟ ترس، عامل مهمی می تونه باشه برای رفتارها. ترس از اينکه اگر من کوتاه بيام اون پررو می شه و ديگه نمی شه کنترلش کرد و به قولی بايد همش کولی بدم. اگه هر دو طرف صادق و سالم باشند هيچکدوم راضی نمی شه که کولی بکشه.
    تنها راه حل مسئله شناخت هم ، شناخت خود ، شناخت ارتباط ، شناخت خواست ها و شناخت بسياری موارد هست که وقت و زحمت لازم داره تا مسائل به جای کنار گذاشته شدن حل بشند. در ايران امروز زن شناخت نداره ، نه از خودش، نه از طرف مقابلش، نه از ارتباط، نه اينکه می دونه چی می خواد، نه اينکه می دونه چی بايد بخواد( مبحث عزت نفس و شرف بماند برای بعد) نه می دونه طرفش چی می خواد. تا زمانی که زن برای اين شناخت ها زحمت نکشه ، اتفاقی نخواهد افتاد. اگر زن انتقادها رو نعمتی بدونه برای رشد خود (هر چه که مرا نابود نکند قوی ترم می کند ) شايد که بشه ارتباط رو نه تنها حفظ که بهتر هم کرد.
    حال لازم هست که به رفتارهای اشتباه زن يا مرد اشاره کنم . چه رفتارهای اشتباهی، زن با شناخت و نگرش اشتباه خودش انجام می ده. بی توجهی به خواسته های طرف مقابل، تحميل خواسته های خود با زيرکی، بی ادبی ، بی احترامی ، سلطه جويی ، لجبازی و رفتارهای بسيار ديگه که از ذهن قوی او ناشی می شه، اما مثل کبک فکر می کنه که طرف مقابلش متوجه نمی شه - مرد متوجه می شه ولی سعی می کنه ناديده بگيره وگرنه هيچ ارتباطی شکل نمی گيره- از نگرش زن ناشی می شند و برای تصحيح اونها به آموزش نياز هست.
    بارها نوشتم که عمده اين عدم شناخت ها از جداسازی دختر و پسرها در مدارس شکل می گيره. شايد مطرح بشه که در فاميل دخترها و پسرها با هم هستند پس می تونن به شناخت برسند اما ديدن يک يا دو پسر يا دختر در فاميل شناخت ايجاد نمی کنه و برعکس اين تفکر رو در اون ايجاد می کنه که همه دختر ها و پسرها مثل همين فاميلش هستند. تنوع و وسعت ارتباط می تونند باعث شناخت کامل تر و صحيح تر باشند. در حال حاضر نقش اصلی برای ايجاد شناخت توسط خانواده ها ايفا می شه که نتيجه مشهوده.
    حال اگه بخواهیم که از لحاظ روانشناسی این رفتار زن رو تشریح کنیم و تقويت مثبت از ديد اسکينر رو در نظر بگيریم لازم هست که ببينیم چه چيزی باعث تقويت اين رفتار در زن شده. زن وقتی که مورد توجه قرار می گيره هرگونه رفتاری رو که بلد بوده بروز می ده. مرد بدون توجه به اينکه آن رفتار مناسب و در شأن هست به توجه و ابراز علاقه و محبت خودش ادامه می ده تا ارتباط رو ايجاد کنه. اين موضوع باعث می شه که رفتار زن تقويت بشه بدون توجه به بد بودن يا خوب بودن رفتار. يعنی با وجود عمل نادرست ، چيز خوشايند ارائه می شود و آن عمل نادرست تقويت می شود. شايد که يک نمونه ساده بتونه مطلب رو روشن کنه. دختر و پسر هر دو از هم انتظار دارند که درست رفتار کنند. اين رفتار درست در ابتدای ارتباط از نظر طرف مقابل هنوز برای ديگری تعريف نشده است. به طور مثال هر دو انتظار دارند که در صورتی که طرف مقابل اشتباهی مرتکب شد، عذرخواهی کند. با وجودی که دختر اين انتظار را از طرف مقابل دارد، خود انجام نمی دهد و پسر هم ناديده می گيرد. اين ناديده گرفتن در ذهن دختر اين جمله را تداعی می کند که رفتار من درست است يا هر رفتاری که انجام بدم پسرها دنبال من خواهند بود. اين رو بارها خود از زبان دخترهای بی ادب شنيده ام. اين موضوع رو در مطلب ديگری توضيح داده ام که پسر اين موضوع رو در دل نگه می داره و بعدها يا با رنجش جدا خواهد شد يا تلافی خواهد کرد. حال اگر به جای ارائه رفتار خوشايند از طرف پسر تنبيه مثبت صورت بگيره يعنی حذف رفتار خوشايند در مقابل رفتار نادرست ، معمولن دختر ايرانی بلافاصله پسر رو ترک می کنه. که با نظريه اسکينر هم جواب نداره. يعنی اگه دختران ما درست تربيت می شدند بايد که به فکر می افتادند و به رفتار خود هم توجهی می کردند تا با تصحيح رفتار خود دوباره تقويت مثبت يعنی رفتار خوشايند دريافت کنند. بنابراين چون پسر به تجربه ديده که تقويت ها و تنبيه ها هيچکدام کارساز نيست به ناچار برای ايجاد ارتباط يک گوش خود را در و گوش ديگر خود را دروازه می کند تا به ارتباط که هدف هر دوشان هست دست يابند. اما اين موضوع که يک گوش پسر در و يک گوش دروازه می شود به يک عادت تبديل می شود و پسر بسياری از مسائل دختر را درک نمی کند و مشکل ديگری پيش می آيد که اينبار دختر مدعی می شود که پسرها ما را درک نمی کنند. اين موضوع ديگری است که نوشته مفصل ديگری نياز دارد، فقط اشاره کردم که این رفتارها زنجيره وار به هم مرتبط هستند.
    به هر حال اين رفتارهای اشتباه منجر شده به يک سری ارتباط های سطحی که برای مقاصد مقطعی ايجاد می شند. چون هر دو طرف به اين نتيجه رسيدند که طرف مقابلشون درک لازم رو نداره و فقط بايد به فکر خود بود. حالا پسرها فقط دنبال يک همراه برای تامين نياز سکس خود هستند به جای به دنبال همسر و همدم بودن و دخترها هم برای مقاصد مالی و سکس خود با پسرها ارتباط برقرار می کنند و بعد از مدتی به دنبال ديگری می روند.
    چه خوب بود که اين قابليت ذهن زن در مسير عشق ورزيدن آموزش می ديد و به جای عشوه گری و آرايش و زيرکی که با مهارت اجرا می شوند عشق ورزی با مهارت اجرا می شد.
   
    شاداب باشيم با مهرورزی
   
    سينا